|
|
|
Book's
Description:
tion] |
|
|
|
اولین مدرسه دخترانه به سبک جدید، در اوایل سلطنت مظفرالدین شاه تأسیس شد. با انقلاب مشروطه و ایجاد تغییرات اجتماعی، زمینه برای تأسیس مدارس دخترانه بیش از پیش فراهم شد. اگرتاریخ تحصیلات عالی به معنای امروزی را به تأسیس دارالفنون نسبت دهیم، تقریباً نیم قرن طول کشید تا لزوم تأسیس مرکز آموزش عالی برای دختران مطرح شود. اولین «دارالمعلمات عالی زنان» در سال 1312 ش در تهران تأسیس شد و اولین گروه زنان معلم در سال 1314 فارغ‌التحصیل شدند. پس از تأسیس دانشگاه تهران در 1313، درالمعلمات و دارالمعلمین ضمیمه دانشکده ادبیات و فلسفه و علوم تربیتی شدند. در سال‌های اول تأسیس دانشگاه، روند مشارکت زنان در آموزش عالی کند بود و حدود 15 سال طول کشید تا آن‌ها توانستند به بیشتر دانشکده‌ها راه یابند. زنان که به دلایل فرهنگی و اجتماعی، دیرتر از مردان در عرصه‌های دانشگاهی ظاهر شدند، اکنون روند مشارکت فزاینده‌ای را در آموزش عالی نشان می‌دهند. محمدامین قانعیراد، جامعه‌شناس فقید و رئیس سابق انجمن جامعه‌شناسی ایران معتقد است افزایش مشارکت زنان در آموزش عالی نشانگر برخی دیگر از دگرگونی‌های اجتماعی در این سال‌هاست؛ ازجمله گسترش طرح مسائل زنان در رسانه‌ها و افزایش توجه به آموزش زنان. او در کتاب «جایگاه زنان در آموزش عالی» به روند حضور زنان در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی ایران، ناموزونی‌های مشارکت زنان در آموزش عالی، جنسیت و فضای مفهومی دانشگاه، عوامل فرهنگی افزایش ورود دختران به دانشگاه، اندیشه‌های پسافمینیستی و مسأله کلیت انسان می‌پردازد. |
Tags: زنان ، جامعه شناسي, Women, Sociology |
|
Offer
- New Added
| 
